வைகுண்ட ஏகாதசியும்... ஒரு தேச அதிபரின் முடிவும்:
ஓர் உணர்வுப் பயணம்
தேதி: டிசம்பர் 30
பிரிவு: நினைவலைகள் / வரலாறு / ஆன்மீகம்
அந்த அதிகாலைப் பொழுது: டிசம்பர் 30, 2006
காலண்டரில் டிசம்பர் 30. அன்று வைகுண்ட ஏகாதசி. இன்று போல் கைகளில் மொபைல் போன்கள் ஆதிக்கம் செலுத்தாத, வாட்ஸ்அப் நோட்டிபிகேஷன்கள் இல்லாத அமைதியான காலம் அது. அதிகாலையில் கண் விழித்ததும் அன்றைய உலக நடப்புகளைத் தெரிந்துகொள்ள தொலைக்காட்சியையே தஞ்சமடைந்திருந்தோம். ஆனால், அன்று திரையில் ஓடிய செய்தி ஒரு சாதாரணச் செய்தி அல்ல; அது ஒரு யுகத்தின் முடிவைப் பறைசாற்றியது.
ஒரு தலைவரின் வீழ்ச்சி
ஈராக் முன்னாள் அதிபர் சதாம் உசைன் பற்றிய தலைப்புச் செய்திகள் உலகம் முழுவதையும் உலுக்கிக் கொண்டிருந்தன. எனக்கு இருந்த வாசிப்பு அறிவில், அவர் ஒரு இரும்புக்கரம் கொண்ட நிர்வாகியாகவும், இந்தியாவின் நெருங்கிய நண்பராகவும் தெரிந்தவர். 'எண்ணெய்க்கு உணவு' (Oil-for-Food) திட்டம் மூலம் இந்தியாவுடன் அவர் கொண்டிருந்த ஆழமான உறவு இன்றும் நினைவுகூரத்தக்கது.
அமெரிக்காவுடனான போரில் தோல்வி, நீண்ட சிறைவாசம் எனப் பல சோதனைகளுக்குப் பிறகு, யாரும் எதிர்பாராத ஒரு தருணத்தில் அவர் தூக்கிலிடப்பட்ட செய்தி வெளியானது. ஒரு மாபெரும் சரித்திரம், ஒரு கயிற்றின் நுனியில் முடிவுக்கு வந்திருந்தது.
ஆசிரியரின் அந்த ஒரு வார்த்தை
இந்தச் செய்தியால் ஏற்பட்ட அதிர்ச்சியை, அன்று எனது கல்லூரி ஆசிரியரிடம் பகிர்ந்து கொண்டேன். அந்தத் தலைவரின் வாழ்வையும் வீழ்ச்சியையும் பற்றி நாங்கள் நீண்ட நேரம் விவாதித்தோம். உரையாடலின் இறுதியில் அவர் சொன்ன ஒரு வாக்கியம் இன்றும் என் காதுகளில் ஒலித்துக் கொண்டே இருக்கிறது:
"இன்று வைகுண்ட ஏகாதசி... வைதாரையும் வரவேற்கும் வைகுண்டம்!"
அந்த வார்த்தைகளில் எத்தனை பெரிய தத்துவம் ஒளிந்திருக்கிறது! மனிதர்கள் ஒருவரை எப்படி வேண்டுமானாலும் எடை போடலாம், அவரது செயல்களை விமர்சிக்கலாம். ஆனால், அந்தப் பரம்பொருளின் கருணை எல்லைகளற்றது. தன்னைத் திட்டியவர்களுக்கும் (வைதார்), எதிர்த்தவர்களுக்கும் கூட மோட்சம் அளிக்கும் கதவுகள் திறந்திருக்கும் நாள் அது.
முடிவுரை: காலத்தின் கணக்கு
அரசியல், போர், அதிகாரம் என அனைத்தையும் கடந்து, ஒரு மனிதனின் ஆன்மா இறுதி அமைதி கொள்ளும் இடமாக வைகுண்டம் இருக்கிறது. அந்தப் புனிதமான ஏகாதசி நாளில், சொர்க்க வாசல் திறந்திருக்கும் வேளையில், சதாம் உசைனின் உயிர் பிரிந்ததை நினைக்கும் போது, என் ஆசிரியரின் கூற்றுப்படி அவரும் அந்தப் பெருங்கருணையின் நிழலில் அமைதி கொண்டிருப்பார் என்றே நானும் நம்புகிறேன்.
காலம் சில நிகழ்வுகளை விசித்திரமாக இணைக்கிறது. ஒருபுறம் பக்தி, மறுபுறம் உலக அரசியல் - இவ்விரண்டையும் இணைத்த அந்த டிசம்பர் 30 என்றும் என் நினைவில் அழியாது.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக